حسابرسی در ایران به استانداردهای بین‌المللی نزدیک است و وضعیت حال حاضر ایران در حسابرسی چندان مشکلی ندارد.
اگر بخواهیم به سازمان تجارت جهانی ملحق شویم، باید استاندارد حسابرسی بین‌المللی (IFRS) را رعایت کنیم. در حال حاضر IFRS در حال ترجمه بوده و برای بورسی‌ها به‌صورت داوطلبی به اجرا درآمده و از سال 95 نیز برای همه اجباری می‌شود. هرچند از نظر ابزارهای جدید حسابرسی از دنیا عقب هستیم ولی هم‌اکنون ایران از لحاظ دانش حسابرسی در وضعیت مناسبی به‌سر‌می‌بریم؛ اما مشکل مهمی که در بخش حسابرسی وجود دارد این است که تعداد موسسات حسابرسی خصوصی بسیار اندک هستند. اخیرا نیز چند موسسه خصوصی حسابرسی ادغام شده‌اند که به‌تعداد این سازمان‌ها افزوده شده است اما هنوز هم به استانداردهای جهانی نزدیک نشده‌ایم و بازار ما نیازمند تشکیلاتی به بزرگی سازمان حسابرسی است.
در سراسر دنیا حسابرسی به‌عهده بخش خصوصی است، زیرا شرکای خارجی گزارش‌های حسابرسی که زیرمجموعه دولت هستند را قبول ندارند. حسابرسی‌ها باید عضو جامعه حسابداران باشند، استانداردها، نرم‌افزارها و مقررات روز دنیا را رعایت کنند، گزارش‌ها را به زبان اصلی به مشتری‌های تحویل دهند و آنها نیز به شرکای خارجی خود ارائه دهند. به عنوان مثال اگر بنگاه‌های داخلی بخواهند از یک بانک خارجی وام بگیرند، باید گزارش‌های حسابرسی خود را به آنها ارائه دهند؛ در راستای این امر لازم است بانک‌های خارجی، حسابرسی ما را به رسمیت بشناسند. البته رفع تحریم‌ها نیز می‌تواند عامل مهم و تشویقی برای موسسات حسابرسی در جهت به‌روزرسانی سیستم‌های حسابرسی باشد.
دولت نیز در حسابرسی کشور، محدودیت‌هایی را در بخش خصوصی ایجاد کرده که لازم است کمی دست بخش خصوصی را در این زمینه باز بگذارد. درحال حاضر اساسنامه جامعه حسابداران رسمی با فعالیت بخش خصوصی هماهنگ نیست، و همچنین هیات نظارت، شورای عالی و تمامی ارکان جامعه حسابداران در دست بخش دولتی است. بنابراین اگر حسابرسی توسط بخش خصوصی مدیریت می‌شود، لازم است همانند کانون وکلا عمل کند و دولت باید فقط در بخش نظارت فعالیت کند. همچنین سازمان حسابرسی باید مستقل عمل کند، به‌دلیل آنکه سازمان حسابرسی به یک زایده دولتی تبدیل شده است.
عضو شورای عالی انجمن حسابداران خبره ایران